Iconick – Deuren [Dutch]
[Verse 1]
Wel of geen hersenspinsel, d’r komt iets in me op
Heb genoeg problemen opgezocht en opgelost
Plak er een dikke oorkonde op
Maar de onverklaarde, kleine letters zijn best zonde toch
Dus “donder op” zeg ik tegen m’n iets te fanatieke zelf
Want ik merk weer hoe laat het is en ik wil de tijd niet zien
Nu sta ik voor nieuwe keuzes en zie gesloten deuren
Wil er eentje opentrappen maar wat zal dan gebeuren
Tien seconden later zit ik nog steeds met die kwestie
Les mijn dorst met een flessie en zit in een chillsesie
Als ik deuren dichtlaat en hoor hoe die van de ingang dichtslaat
Geroezemoes of een stem die op me in praat
Zoek ik iets spiritueels met een klein beetje diepgang
Wat orde in de chaos voordat ik niets meer zien kan
De tijd dringt en ik mag niet stil gaan staan
Dus voor ik het weet is het de eerste deur waar ik naar binnen ga
[Chorus]
Deuren overal te bespeuren in alle kleuren
Trap er een open en check wat zal gebeuren
En ook al is het niet wat ik dacht dat het zou zijn
Behandel de ontdekking als een goudmijn
[Verse 2]
Nu sta ik in een witte ruimte, is dit de eeuwigheid
Genoeg reflecties van mezelf dus ik ben hier in de meerderheid
Is het dát of is het dood – denk ik zwak of houd ik groot
Weet niet wat ik hier promoot maar ‘t is vast niet zo goedkoop
Soms vormt zich niet voldoende scherpte op het netvlies
Gesloten ogen omdat ik wegliep van de hectiek
Geen angst voor de gevolgen of iets dergelijks
Het bewustzijn van illusies en ‘wat is werkelijk’
Soortgelijk gedrag is niet buitenaards, uiteraard
Ja het kan nog heel koud worden als je vanavond buiten slaapt
De kilte is vast scherp als glasscherven
Neem de tijd om het als kristal af te werken
Ik ben glashelder en wil een hoop verbinden
Met een goede hoop, toch verre van oogverblindend
En ook al gaat het anders dan ik me had voorgesteld
Mij is duidelijk dat ik chronologisch heb doorgeteld
[Chorus]
Deuren overal te bespeuren in alle kleuren
Trap er een open en check wat zal gebeuren
En ook al is het niet wat ik dacht dat het zou zijn
Behandel de ontdekking als een goudmijn
[Verse 3]
Het lijkt vanouds als ik op mijn rug lig, rusteloos
In een ijskoude kalmte en nog niet bewusteloos
Er is vanalles gaande, ben er niet bij betrokken
Wie is er handig met het geven van die schokken
Defibrilleer m’n hart maar en fix het ritme
Zo zijn er meer die niets van de oorzaak wisten
Als het niets uitmaakt; laat maar zitten, laat me liggen
Wie weet is er een wildvreemde die me aan komt tikken
Goed- of kwaadschiks – fok wat je aanricht
Een reconstructie met het driedimensionale aanzicht
Je ziet me daar liggen, pitten, hikken of stikken
Als het opvalt, volgen de verontwaardigde blikken
‘k Gebruik mijn eigen benen, ja ik kreeg ze met een reden
Opstaan en verder gaan – nou dan is het beeld vertekend
Waarbij ik soms nog verbaasd raak door wat ik in de spiegel zie
“Het gaat wel” is wat me te binnen schiet als ik denk aan ironie
[Chorus]
Deuren overal te bespeuren in alle kleuren
Trap er een open en check wat zal gebeuren
En ook al is het niet wat ik dacht dat het zou zijn
Behandel de ontdekking als een goudmijn
